Not.a.Berry

Καλημέρα κάθε μέρα και όλη μέρα! Τις προάλλες, σερφάροντας στο νετ βρήκα ένα πολύ όμορφο άρθρο για τους φίλους που τους έχουν ανάγκη ακόμα και οι μαμάδες! (φαντάσου δηλαδή)... Όπως σου είπα και στο προηγούμενο ποστ, η ζωή μετά την γέννηση των παιδιών συνεχίζεται, απλά υπό άλλες προϋποθέσεις. Συνεχίζουμε να έχουμε τους φίλους μας, να πηγαίνουμε βόλτες κλπ., αυτά που λέγαμε ε... Και ιδού οι έξι κατηγορίες φίλων που χρειαζόμαστε στην μ.γ. εποχή: 1. Η μαμά που βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμάς  Γιατί τη χρειαζόμαστε: Επειδή μας καταλαβαίνει. Ξέρει ότι για να καταφέρουμε να βγούμε με την υπόλοιπη παρέα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε ότι κάποιος θα μείνει στο σπίτι με το παιδί. Επίσης, δεν μας κοιτάζει στραβά όταν λέμε «πρέπει να πηγαίνω γιατί έχω να ταΐσω». Κι όταν πηγαίνουμε στο σπίτι της με το μωρό, δεν αγχωνόμαστε να έχουμε χιλιάδες πράγματα μαζί μας γιατί εκεί θα βρούμε και πάνα και μωρομάντιλα και μια έξτρα αλλαξιά αν λερωθεί το μωρό. Και, τέλος, επειδή είναι η

Σαν σήμερα, 6 χρόνια πριν, «πάτησα το πόδι μου» στην εταιρία που εργάζομαι μέχρι και σήμερα. Θυμάμαι ήταν η πιο κρύα ημέρα του χρόνου. Θυμάμαι επίσης ότι ήμουν πάρα πολύ απογοητευμένη και στεναχωρημένη που θα ξεκινούσα να εργάζομαι σε ένα περιβάλλον τελείως διαφορετικό από αυτό που είχα φανταστεί, κάνοντας μία δουλειά άσχετη με τις σπουδές μου. Σε αυτή λοιπόν την όχι και τόσο «καλή» δουλειά γνώρισα ένα άντρα που τον έλεγαν Κώστα. 5 χρόνια μετά, με τον Κώστα αποκτήσαμε ένα υπέροχο πλάσμα που καμαρώνουμε κάθε μέρα. Το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει από το παραπάνω είναι ότι στη ζωή μας, καλό είναι, οποιαδήποτε αλλαγή να την δεχόμαστε θετικά και να μην γκρινιάζουμε. Επίσης ένα άλλο ηθικό δίδαγμα είναι η συμβουλή της μαμάς μου να μην αφήσω ποτέ την δουλειά μου. Εννοώντας φυσικά να μην αφήσω την δουλειά μου όποια και αν είναι αυτή, καλή ή κακή, για να μείνω στο σπίτι και να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ ότι δεν θα μπορούσα να

Καλά, όλες οι μαμάδες που κυκλοφορείτε στο διαδίκτυο δεν έχετε βγει ποτέ έξω και να ξυπνήσετε την άλλη μέρα το πρωί από το κλάμα του μωρού σας και ένα πανέμορφο, συνεχόμενο και ασταμάτητο πονοκέφαλο; Γιατί εγώ αυτό έζησα σήμερα και έχω να σας πω ότι ήταν απαίσιο! Όταν ήμουν φοιτήτρια και έβγαινα έξω, ξυπνούσα την άλλη μέρα και μπορούσα να είμαι χάλια με την ησυχία μου. Χωρίς κανένα άγχος. Το μόνο άγχος ήταν, πότε θα γίνω καλά για να βγω το βράδυ με τα κορίτσια. Σήμερα όμως το άγχος μεταλλάχθηκε στο, πως περνάει μία μέρα με τόσες απαιτήσεις όταν εσύ έχεις να διαχειριστείς αυτήν την ημικρανία που σου καίει τον εγκέφαλο;  

Καλημέρα και καλό μήνα Ξέρω- ξέρω, μόνη μου τα λέω μόνη μου τα ακούω, εκτός από την αγαπημένη αναγνώστρια Μαρία που άρχισε να ακολουθεί το blog μου! Γεια σου Μαρία! Είσαι η πρώτη, καλωσόρισες, χάρηκα πολύ, εδώ θα βρεις αναρτήσεις που αφορούν την γονεϊότητα, αλλά όχι με την στενή έννοια του όρου. Όπως βλέπεις ξεκινήσαμε με κουτσομπολιά, εγχώρια και διεθνή. Είμαστε γονείς, με πολλές ευθύνες... Ας το διασκεδάσουμε λίγο ;) Μιλώντας για γονείς θα πρέπει να σου πω Μαρία ότι, πριν από ακριβώς 11 χρόνια βρέθηκα να ζω για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην πανέμορφη Σουηδία. Τα λόγια που έχω να πω για αυτή την χώρα είναι μόνο καλά, εκτός από ένα βράδυ που μας επιτέθηκαν νεοναζί, επειδή ο φίλος μου που είχε έρθει να με επισκεφθεί είχε την κεφάλα του ξυρισμένη :/ Στην Σουηδία που λες, όλα είναι άριστα οργανωμένα και με γνώμονα τον άνθρωπο. Δηλαδή, πολιτισμός. Εκεί οι άνθρωποι περνάνε δύσκολα η αλήθεια είναι τις εποχές που επικρατεί σχεδόν όλη μέρα σκοτάδι, αλλά όταν έρθει η άνοιξη ανθίζουν

Καλημέρα όλη μέρα! Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στις μαμάδες (τι πρωτότυπο)!   Σε μία μαμά που επίσης πρόσφατα έμαθα ότι είναι μαμά και σοκαρίστηκα. Να σου πω την αλήθεια την συνάντησα μία μέρα στο πάρκο που είχα πάει την κόρη μου βόλτα. Αρχικά θεώρησα ότι έχει φέρει βόλτα το παιδί μιας φίλης της, της αδερφής της ή το βαφτιστήρι της. Όταν άκουσα όμως το μικρό ζουζούνι να την φωνάζει μαμά βεβαιώθηκα ότι η "Έλλη Λαμπέτη" έχει παιδί! Στα δικά μου μάτια είναι πολύ συγκινητικό και άξιο θαυμασμού να βλέπω γυναίκες που ασχολούνται με τις τέχνες, άρα αφιερώνουν όλο τους το είναι σε αυτό, που είναι επιτυχημένες σε αυτό που κάνουν και παράλληλα είναι μαμάδες. Προσοχή, δεν αναφέρομαι στις γνωστές- άγνωστες τηλεπερσόνες ή εμπορικές παρουσίες της Τιβι. Αναφέρομαι φυσικά σε σοβαρούς καλλιτέχνες, όπως η Μαρίνα Καλογήρου. Το Μαρινάκι λοιπόν, η κοπέλα της διπλανής πόρτας στην κυριολεξία αφού μένει στην ίδια περιοχή με εμένα θα μπορούσε να είναι και γειτόνισσα, το κορίτσι αυτό,