Λευτέρης Πανέτης

της Μπέτυ Σύγγελου

Πολλές φορές συμμετείχε σε αγώνες, αλλά δεν τον ήξεραν οι περισσότεροι πριν ξεκινήσει η κούρσα του. Στο τέλος κάθε αγώνα όμως τον είχαν μάθει όλοι, αφού ανέβαινε στο βάθρο, κερδίζοντας μία από τις πρώτες θέσεις.

Στα 37 και στα 38 που άλλοι εγκαταλείπουν, αυτός κατάφερε να κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις και μία εκκίνηση ως πρωταθλητής που συζητήθηκε από τον κόσμο της κολύμβησης. [1] 

Ασχολήθηκε με το Τρίαθλο ως μέλος μίας σκυτάλης στο απαιτητικό Half Ironman και φέτος δοκιμάζει μόνος του.

Ο Λευτέρης Πανέτης και η ενασχόληση του με τον αθλητισμό, δεν είναι μία πρόσφατη υπόθεση. Κρατάει από την δεκαετία του ’90, που αγωνιζόταν ως κολυμβητής του Α.Ο. Κηφισιάς. Βιάστηκε όμως να εγκαταλείψει και έμεινε μακριά από τον αθλητισμό για αρκετά χρόνια. Το μικρόβιο όμως δεν έφυγε ποτέ και μετά από 10 και πλέον χρόνια απουσίας, με αφορμή ένα τραυματισμό, επέστρεψε δυνατότερος, ωριμότερος και καλύτερος.

Τα τελευταία χρόνια, τον συναντάμε σε μεγάλες διοργανώσεις να διακρίνεται στους αγώνες, κερδίζοντας μία από τις πρώτες θέσεις και να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.

Λευτέρη, σε ποια ηλικία ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό;

Ξεκίνησα τον αθλητισμό σε ηλικία 7 χρόνων. Οι γονείς μου με πήγαν στο κολυμβητήριο στην ομάδα του Οδυσσέα Χαλανδρίου. Αργότερα έγινα μέλος της ομάδας του Α.Ο. Κηφισιάς όπου έμεινα για πολλά χρόνια εκεί. Με το άθλημα της κολύμβησης ξεκίνησα και με αυτό συνέχισα. Στην αρχή ήταν σαν παιχνίδι. Μέχρι την ηλικία των 12 ετών όπου άρχισα να κάνω πιο απαιτητικές προπονήσεις.

Πώς ήταν η ζωή ενός νέου που έκανε εκείνα τα χρόνια πρωταθλητισμό; Ποιες οι δυσκολίες και οι προκλήσεις;

Υπήρξαν αρκετές δυσκολίες, κυρίως ως προς τις ώρες προπόνησης. Πολλές φορές προπονούμασταν δύο φορές την ημέρα, πρωί πριν το σχολείο και ξανά το απόγευμα. Όλη μας την ημέρα την περνούσαμε στις πισίνες. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το σχολείο και το διάβασμα, που καθώς μεγάλωνα γινόταν πιο απαιτητικό, έκανε ακόμα δυσκολότερο τον συνδυασμό αθλητισμός- σχολείο. Παρ’ όλες όμως τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, ήταν μία καθημερινότητα που είχα μάθει να ζω με αυτήν.

Για ποιο λόγο σταμάτησες τον αθλητισμό;

Μετά από κάποια χρόνια τόσο απαιτητικού προγράμματος, κουράστηκα σωματικά και ψυχικά. Αποφοίτησα από το Λύκειο, ξεκίνησα να φοιτώ στη σχολή που είχα περάσει, άλλαξε γενικότερα η καθημερινότητα μου. Μαζί με όλα αυτά άλλαξα κι εγώ. Έδωσα αλλού την ενέργειά μου. Τώρα πια κάνοντας την αυτοκριτική μου, πιστεύω πως είμαι από αυτούς που σταμάτησαν αρκετά πιο νωρίς από ότι έπρεπε τον αθλητισμό.

Συνολικά, πόσα χρόνια απείχες;

Συνολικά δέκα χρόνια ήμουν απών από οποιουδήποτε είδους συστηματική άσκηση.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεκινήσεις πάλι; Ποιό ήταν το μεγαλύτερό σου κίνητρο;

Μέσα σε αυτά τα χρόνια της απουσίας μου, ασχολήθηκα λίγο με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Συγκεκριμένα ασχολήθηκα με το Enduro. Το έκανα καθαρά ερασιτεχνικά μαζί με τους φίλους μου. Μας άρεσε πολύ, ήταν η τρέλα της νιότης. Εξαιτίας όμως ενός τραυματισμού στο γόνατο, ξεκίνησα να κολυμπάω και να τρέχω για ενδυνάμωση.

Όταν ξεκίνησες, ποιοι ήταν οι στόχοι σου;

Στην αρχή η προπόνηση γινόταν μόνο για λόγους αποκατάστασης. Παράλληλα, επειδή ο αδερφός μου είναι ενεργός στο χώρο της κολύμβησης ως προπονητής στην ομάδα του Α.Ο. Ωκεανός, έμαθα από αυτόν για κάποιους αγώνες ανοιχτής θάλασσας που γινόντουσαν εκείνη την εποχή. Έτσι έλαβα μέρος κι εγώ. Τότε ήταν που ξαναμπήκε το μικρόβιο του αθλητισμού!

Σε ποιους αγώνες συμμετείχες;

Αρχικά σε αγώνες κολύμβησης ανοιχτής θάλασσας. Μετά ήρθαν οι αγώνες πισίνας masters και ενδιάμεσα αγώνες τρεξίματος, από τον κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας μέχρι και αγώνες βουνού, όπως το Zagori Race.

Ποιοι αγώνες είναι αυτοί που ξεχωρίζεις;

Ο κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός, από όλους έχω να θυμηθώ κάτι.

Ένας από αυτούς είναι ο Oceanman, ένας διεθνούς φήμης αγώνας στον οποίο συμμετέχουν αθλητές από όλο τον κόσμο. Ο αγώνας διεξαγόταν στο Οίτυλο το 2021, όπου εκεί κολύμπησα πρώτη φορά 10 χιλιόμετρα σε ανοιχτή θάλασσα. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα είχε καύσωνα. Οι θερμοκρασίες ήταν πολύ υψηλές τόσο μέσα, όσο και έξω από το νερό. Είχε τόση ζέστη που ακόμα και τα νερά στον ανεφοδιασμό ήταν σε θερμοκρασία ακατάλληλη για πόση. Παρά τις δύσκολες αυτές συνθήκες, τερμάτισα πρώτος Έλληνας κ δεύτερος γενικής.

Άλλος ένας αγώνας που δεν ξεχνάω είναι η συμμετοχή μου στο Half Ironman στο Costa Navarino το 2021. Εκεί, μαζί με τα άλλα 2 μέλη της ομάδας μου την Μαρία Μαλάι και τον Θοδωρή Μαροσούλη, καταφέραμε να τερματίσουμε στην πρώτη θέση.

Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή να ξεκινήσω την ενασχόληση μου με το  Τρίαθλο και να θέσω στόχο την συμμετοχή μου στον επόμενο αγώνα Half Ironman που θα γίνει στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με ατομική συμμετοχή.

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας που έχεις συμμετάσχει; Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και πώς τις ξεπέρασες;

Όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα έχουν υπάρξει αγώνες που με έχουν δυσκολέψει. Κάποιοι από τους λόγους αφορούσαν κυρίως την προετοιμασία μου ή ότι μπορεί να υπερεκτιμούσα τις δυνατότητές μου. Ένας που μπορώ να θυμηθώ ήταν στο Zagori Race, όπου από τη μέση και μετά δεν είχα δύναμη σχεδόν ούτε να περπατήσω. Τελικά όμως σιγά-σιγά κατάφερα και τερμάτισα.

Ποιες θυσίες έχεις κάνει για να είσαι εδώ που είσαι;

Προπόνηση σχεδόν σε καθημερινή βάση, πολλές φορές και δύο την ημέρα. Αυτό σημαίνει ότι αρκετές ώρες την ημέρα τις αφιερώνω εκεί. Επίσης, ακολουθώ συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής και προσπαθώ να κοιμάμαι αρκετές ώρες.

Λευτέρη, μέσα στα χρόνια της απουσίας σου δημιούργησες μία όμορφη οικογένεια. Πόσο σ’ έχει στηρίξει η οικογένειά σου σ’ αυτό το ταξίδι;

Είμαι πολύ τυχερός γιατί η οικογένειά μου είναι πολύ υποστηρικτική. Το να έχεις δύο παιδιά 6 και 8,5 ετών είναι ένας αγώνας από μόνος του. Σημαντική είναι η υποστήριξη της γυναίκας μου, η οποία έχει αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας της οικογένειάς μας. Από την άλλη, δεν χάνει ευκαιρία να αθλείται κι αυτή και πολλές φορές να συμμετέχει σε αγώνες που πάμε οικογενειακώς. Πρόσφατα μάλιστα, έτρεξε τα 5 χιλιόμετρα στο Spetsathlon και διακρίθηκε. Βέβαια σημαντική είναι και η βοήθεια των γονιών μου οι οποίοι συμβάλλουν καλύπτοντας τις υποχρεώσεις οι οποίες πρέπει να γίνουν ενώ εγώ λείπω.

Πόσο θεωρείς ότι επηρεάζονται τα παιδιά σου βλέποντάς σε να ασχολείσαι τόσο εντατικά με τον αθλητισμό;

Τα παιδιά το χαίρονται πολύ. Πηγαίνοντας σε αγώνες μαζί τους εκτός Αθηνών, για αυτά είναι σαν μία εκδρομή. Επίσης μεγαλώνουν βλέποντας τον αθλητισμό από μέσα με αποτέλεσμα να το θεωρούν φυσιολογικό και ίσως να αποτελεί για αυτές ένα μονοπάτι που θα ακολουθήσουν…

Παρατηρείται παγκοσμίως να έχει ανέβει ο μέσος όρος ηλικίας των πρωταθλητών. Στην ηλικία σου ο Ρ. Φέντερερ κέρδισε το Grand Slam. Νιώθεις ότι έχεις και άλλα περιθώρια και πόσο η ηλικία λειτουργεί μέσα σου; Στο σώμα και στον οργανισμό σου;

Φυσικά και νιώθω ότι έχω κι άλλα να δώσω. Αφενός, η ευεξία που μου χαρίζει η ενασχόληση με τον αθλητισμό δεν αφήνει πολλά περιθώρια να νιώθω αδύναμος και στην ηλικία που είμαι, δηλαδή κοντά στα 40. Αφετέρου, δεν έχω και την απαίτηση από τον εαυτό μου να γίνω πρωταθλητής και να πιεστώ με οποιονδήποτε τρόπο γι’ αυτό.

Πώς λειτουργεί η σχέση σου με τους προπονητές σου;

Στο κολύμπι προπονητής μου είναι ο αδερφός μου Ηλίας Πανέτης. Όταν είμαστε στην πισίνα η σχέση είναι σαν προπονητή με αθλητή. Αυτός μου δίνει οδηγίες και με κατευθύνει στο τι πρέπει να κάνω κι εγώ εκτελώ.

Ο Μηνάς Μαλάτος, που με έχει αναλάβει πρόσφατα στο ποδήλατο και στο τρέξιμο, με καθοδηγεί και μου λύνει κάθε απορία σχετικά με το πρόγραμμα προπόνησης, πράγμα το οποίο χρειάζομαι πολύ σε αυτά τα δύο αθλήματα γιατί δεν τα έχω ξαναδουλέψει με προπονητή. Το ότι κάνω προπόνηση με τον Μηνά είναι θετικό γιατί υπάρχει ένα πρόγραμμα στο οποίο μου λέει τι πρέπει να κάνω και πότε πρέπει να το κάνω. Ενώ αν έκανα κάτι από μόνος μου μπορεί όταν έφτανε η ώρα να το ανέβαλα. Επίσης με την σωστή καθοδήγηση, έχω παρουσιάσει ήδη τεράστια βελτίωση.

Αν γυρνούσες πίσω τον χρόνο, τι θα συμβούλευες τον νεότερο εαυτό σου σε σχέση με τον αθλητισμό;

Να είχε περισσότερη υπομονή.

Τι θα συμβούλευες κάποιον που βρίσκεται στην ίδια θέση με εσένα, 10 χρόνια πριν;

Να το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Να βάλει πάλι τον αθλητισμό στη ζωή του, όχι απαραίτητα αγωνιστικά. Τα οφέλη είναι τόσα πολλά, που όσες δυσκολίες και αν συναντάει στον δρόμο του δεν θα πρέπει να τον κρατάνε μακριά από τον στόχο του.

Σε τι επίπεδο βρίσκεσαι τώρα προπονητικά και αθλητικά και ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε προετοιμασία με τους προπονητές μου  για την συμμετοχή μου σε διάφορους αγώνες Τριάθλου. Κύριος στόχος είναι το Half Ironman που θα πραγματοποιηθεί στην Βουλιαγμένη στις 23 Οκτωβρίου 2022.

Μετά από αυτόν τον αγώνα, που τον περιμένω πώς και πώς, είμαι σίγουρος ότι θα μπουν νέοι στόχοι!