Αργά και σταθερά

Εντάξει- εντάξει, είναι αλήθεια. Έχω πάνω από μήνα ν' αναρτήσω κάτι. Ο λόγος δεν είναι ότι κουράστηκα, βαρέθηκα ή είμαι τόσο απασχολημένη με άλλα πράγματα. Όχι, η ζωή μου παραμένει στους ίδιους ρυθμούς και στα ίδια ενδιαφέροντα, δηλαδή στην ανατροφή του παιδιού μου και στην προσπάθεια βελτίωσης του εαυτού μου.
Σοβαρή ακούγομαι το ξέρω, αλλά πρέπει να σας πω ότι ο λόγος που χάθηκα τόσο καιρό είναι γιατί ανησυχούσα, και άρα δεν είχα χρόνο να κάνω κάτι άλλο, και μετά από αυτό το παραλήρημα ανησυχίας, άρχισα να σκέφτομαι. Πολύ και συνέχεια. Ποια είμαι, που πάω και άλλα τέτοια... Απάντηση φυσικά δεν έχω στα ερωτήματα μου, παρ’ όλα αυτά έχω να καταθέσω πράγματα που συνειδητοποίησα και μας αφορούν όλους εμάς τους πολύ ψαγμένους γονείς που θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας.

Θα σας πω μία πρόταση στα αγγλικά: Slow parenting
Θα σας κάνω την μετάφραση στα ελληνικά: Ήρεμη γονεϊκότητα  

Τι λέω μεσημεριάτικα; Το έχω χάσει τελείως; Όχι, όχι, καθόλου, ίσα- ίσα που διαβάζοντας για αυτό το slow parenting είδα πολλά πράγματα του εαυτού μου να εμφανίζονται και να μου κουνάνε το χεράκι.

Όσο και να θεωρώ ότι είμαι από τις χαλαρές μητέρες πρέπει να σας πω ότι δεν είμαι καθόλου χαλαρή. Την ισορροπία την κρατά ο αγαπημένος μου, ο οποίος αποδεικνύεται τελικά πολύ slow parent, και δεν του φαινότανε.

 Μα καλά, τι είναι αυτό το slow parenting; Θα αναρωτιέστε (αν δεν το έχετε googlάρει ήδη).  Είναι λοιπόν, η τάση να δίνεις στα παιδιά αρκετό ελεύθερο χρόνο και χώρο ώστε να εξερευνούν τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο. Δηλαδή σαν παιδιά. Είναι η τάση να κρατάς μεν ένα πρόγραμμα στο οποίο όμως  όλοι έχουν χρόνο για χαλάρωση και συνύπαρξη. Το να είσαι οπαδός του slow parenting σημαίνει ότι επιτρέπεις στα παιδιά σου να είναι ο εαυτός τους από το να είναι αυτό που θέλεις ή έχεις εσύ ονειρευτεί να είναι. Ξέρεις ότι η γονεϊκότητα είναι ένα ταξίδι και όχι ένα project που πρέπει να τελειώσει με απόλυτη επιτυχία. Είσαι ένας πατέρας ή μητέρα, που ενδιαφέρεται για το καλύτερο για τα παιδιά του, που δίνει απλόχερα την αγάπη του και την προσοχή με μόνη επιθυμία ανταπόδοσης: την ζεστή αγκαλιά τους...

Γονείς Έλληνες, με το σύνδρομο της κατοχής που οι γονείς μας μας πέρασαν τόσο βαθιά στο πετσί μας, take it easy. Μην σκέφτεστε από την ημέρα που θα γεννηθεί το βλαστάρι σας πότε είναι η κατάλληλη περίοδος να αρχίσετε μαζί του μαθήματα baby yoga και baby swimming. Θα ήταν ανόητο από την πλευρά σας να πιστεύετε ότι αν τους πρώτους μήνες της ζωής του το βομβαρδίσετε με κλασική μουσική, θα γίνει το εξυπνότερο παιδί της περιοχής, μην σου πω και της χώρας! Προσπαθήστε να αποβάλετε το άγχος ότι το 3 ετών παιδάκι σας πρέπει να ξεκινήσει μία ξένη γλώσσα ή να πάει οπωσδήποτε σε παιδικό σταθμό που τους μιλάνε στα αγγλικά. Όταν το παιδάκι σας αρχίσει να τρώει, αφήστε το να ανακαλύψει μόνο του το φαγητό και τον τρόπο που πρέπει να τρώει. Σταματήστε να το μπουκώνετε με ότι έχετε φτιάξει επειδή πρέπει να το φάει. Μην καλείτε την παιδίατρο σας με την πρώτη ευκαιρία. Αφήστε τα Σαββατοκύριακα ελεύθερα για ύπνο, ξεκούραση, χαλάρωση, επαφή με την φύση. Ποτέ δεν θα μπορέσετε να αγγίξετε την τελειότητα ούτε εσείς, ούτε το παιδί σας. Και αυτό είναι η μόνη αλήθεια.

Είναι τόσα πολλά τα λάθη που κάνουμε καθημερινά χωρίς να το καταλαβαίνουμε, που τελικά για να μπορέσεις να γίνεις slow parent πρέπει να το παλέψεις πολύ εσωτερικά.

Καλή τύχη  :)

Πηγές: NYtimes, Παιδί & Νέοι Γονείς