Όταν όλα ξεκίνησαν...

Αυτή την στιγμή δεν γνωρίζετε το blog μου, αλλά φιλοδοξώ σύντομα να βρω και άλλους ανθρώπους που θα ήθελαν να μοιραστούν τις ίδιες ανησυχίες με εμένα.
Βλέπετε, πρόσφατα έγινα μητέρα, για την ακρίβεια, τέσσερις μήνες πριν, και ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το σοκ. 

Το σοκ της συνειδητοποίησης ότι απέκτησα ένα αξιαγάπητο κατά τ'άλλα πλασματάκι το οποίο εξαρτάται ΠΛΗΡΩΣ από εμένα και τον πατέρα του. 

Το σοκ ότι δεν ξέρω ΤΙΠΟΤΑ όσον αφορά την ανατροφή του και το μόνο που έχω να ακολουθώ είναι το ένστικτό μου. 

Το σοκ ότι για αυτό το πλασματάκι θα είμαι το σημείο αναφοράς για την υπόλοιπη ζωή του, αλλά και για εμένα ο άνθρωπος που θα έχω συνέχεια στο μυαλό μου.
Είναι τρελό αν το σκεφτείς, αλλά από την άλλη είναι και μία τόσο γλυκιά εγωιστική επιβράβευση του εαυτού σου που λέει ότι "ναι μέχρι εδώ τα κατάφερες πολύ καλά, συνέχισε, είσαι ικανή να θεωρείσαι μητέρα...".
Ας αφήσω όμως τα φιλοσοφικά κατά μέρους, όχι ότι δεν θα υπάρξουν μέρες που θα αναρτώ φιλοσοφικές αναζητήσεις που θα έχουν να κάνουν με το τι είναι η ζωή και τι είναι ο άνθρωπος.
Κυρίως όμως φιλοδοξώ να γνωριστώ και με άλλους ανθρώπους που έχουν προβληματισμούς, που άκουσαν από κάπου κάτι που μπορεί να είναι χρήσιμο για τα παιδιά μας, ή που βρήκαν στο internet κάτι ενδιαφέρον.
Σκοπεύω να εξελίξω αυτό το blog παράλληλα με την εξέλιξη της μικρής μου, με άλλα λόγια οι αναρτήσεις μου θα έχουν να κάνουν με την φάση της ανάπτυξης που βρίσκεται το μικρό αγγελουδάκι μου.

Καλή αρχή :)