Not.a.Berry

Αυτό με ρώτησε εχθές το απόγευμα η Ειρήνη- 4 ετών- όταν με είδε βαμμένη, ντυμένη και έτοιμη να φύγω από το σπίτι. "Θα βγω με τις φίλες μου γλυκούλα μου" της είπα και αμέσως με κυρίεψαν οι τύψεις. Τύψεις που με ακολούθησαν σε ολόκληρη την διαδρομή μέχρι να συναντήσω τις φίλες μου, με άφησαν όσο ήμουν εκεί και με ξαναβρήκαν σήμερα στην δουλειά το πρωί. Οι τύψεις αυτές δεν έχουν ουσία, ούτε νόημα, διότι να σταματήσω να βγαίνω έξω σαν Μπέτυ και όχι σαν μαμά Μπέτυ, δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί. Να λέω ψέματα στις μικρές μου πριν βγω για να αποφύγω τις περίεργες αντιδράσεις, επίσης δεν υπάρχει περίπτωση. Κάνω ότι κάνω γιατί το έχω επιλέξει να το κάνω, γιατί είμαι ελεύθερη να το κάνω και γιατί μου αρέσει πολύ κάθε τόσο να αφήνω τα πάντα πίσω και απλά να είμαι εγώ και ο εαυτός μου. Παρόλη αυτή την συνειδητοποίηση και σιγουριά που έχω, πολλές φορές αναρωτιέμαι: "Πως είναι δυνατόν, αυτές οι τύψεις να εμφανίζονται και να μην μπορώ να τις εκλογικεύσω;"

Όπου να'ναι ξεκινάνε οι προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα και δεν σου έχω πει για το πάρτυ που οργανώσαμε για τα γεννέθλια της 2 ετών κόρης μου και της 4 ετών κόρης μου.  Είναι δύο, είναι κορίτσια και έχουν τον ίδιο μήνα γεννέθλια. Συμπέρασμα; Κάνουμε ένα πάρτυ μεγάλο και για τις δύο... Θέμα; Τι άλλο φυσικά από το  Frozen ! Θέλαμε πάρα πολύ να φτιάξουμε κάτι όμορφο και δημιουργικό, έτσι μέσα από έρευνα στο ίντερνετ, "έκλεψα" κάποιες ιδέες και με την βοήθεια του συζύγου- συνοδοιπόρου στην τρέλα Κώστα, στολίσαμε την τραπεζαρία μας έτσι: Φτιάξαμε με φελιζόλ τον Όλαφ και φάτσες- μάσκες από τους πρωταγωνιστές της ταινίας, κάτι που ξετρέλανε τα παιδιά (δεν έμεινε ούτε μία στο σπίτι): Παραγγείλαμε τούρτες με θέμα, τι άλλο Elsa και Anna:  Αλλά και τούρτα για την μαμά Μπέτυ, επίσης Οκτώβριο γεννημένη, η οποία φυσικά δεν είναι 26, αλλά έχει σύζυγο με χιούμορ... Είχαμε και ένα μικρό ατύχημα από τα χεράκια της νονάς μας... Ευτυχώς για όλους, μετά το σβή

Π ολλά είναι τα θέματα που με απασχολούν σαν νέα ανερχόμενη μαμά. Όπως και κάθε μαμά που ενδιαφέρεται για τα παιδάκια της και την σωστή ανατροφή τους.  Δ ιάβαζα λοιπόν από εδώ, έψαχνα από εκεί, μέχρι που αποφάσισα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το δράμα που ζούσα και να επισκεφθώ μία ψυχολόγο η οποία θα μου έδινε τις κατάλληλες απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που κατά καιρούς με ταλανίζουν. Ένα από τα θέματα που συζήτησα μαζί της ήταν το θέμα των δαχτύλων.  Τι εννοώ; Οι λατρεμένες μου κόρες ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ βάζουν τα μικρά δαχτυλάκια τους στο στόμα. Και είναι πολύ εκνευριστικό! Τι έμαθα λοιπόν από την κουβέντα μου με την Αρετή (η ψυχολόγος). Τα παιδιά μέχρι το 2ο έτος βρίσκονται στο στοματικό στάδιο.  Οπότε οποιαδήποτε προσπάθεια να κοπεί η συνήθεια αυτή του δαχτύλου θα αποβεί άκαρπη.  Από το 2ο έτος και μετά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι: Δεν θα πρέπει να λέμε: ·        ότι αυτό που κάνουν είναι κακό ότι τα παιδιά θα τους κοροϊδεύουν   ότι τα άλλα παιδάκια δεν το κάνουν   να τα πιέζουμε να

Το να είσαι μητέρα είναι καταπληκτικό! Το να είσαι όμως μητέρα αγοριών εκτός από καταπληκτικό είναι και τελείως διαφορετικό από το να είσαι μητέρα κοριτσιών. Και αυτό μπορεί να σου το επιβεβαιώσει μία μητέρα που ήδη έχει αποκτήσει αγόρι. Μία από αυτές έφτιαξε μία λίστα πραγμάτων που πρέπει να ξέρεις αν περιμένεις αγόρι ή έχεις αποκτήσει ήδη ένα.     Θα πρέπει να αγαπήσεις την ώρα του μπάνιου. Και λέγοντας «ώρα του μπάνιου», δεν εννοούμε την δική σου ώρα μέσα στην μπανιέρα με αφρούς, αρωματικά κεριά και χαλαρωτική μουσική. Εννοούμε ότι πρέπει να αγαπήσεις το να κάνεις μπάνιο το παιδί σου. Τα αγόρια λερώνονται πολύ πιο συχνά από τα κορίτσια και χρειάζονται συνέχεια μπάνιο! Φυσικά σε αυτό δεν θα πρέπει να ξεχνάς ότι την ώρα εκείνη το μπάνιο θα γεμίζει νερά και σαπούνια ΠΑΝΤΟΥ. Και όταν έρθει η ώρα που το αγοράκι σου θα κάνει πια μπάνιο μόνο του, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για ένα μπάνιο γεμάτο νερά, σαπούνια δεξιά και αριστερά, πεταμένα άπλυτα και φυσικά πολλές χρησιμοποιημέ

Η βάπτιση ενός παιδιού είναι μία μεγάλη χαρά. Για όλη την οικογένεια. Οι γονείς χαίρονται που το παιδί τους βαπτίζεται γενικά. Οι γιαγιάδες χαίρονται που το παιδί έγινε χριστιανόπουλο. Οι παπούδες απλά χαίρονται. Γενικά υπάρχει χαρά, το είπαμε. Αλλά αυτή η χαρά για να ολοκληρωθεί πρέπει να οργανωθούν και κάποια πράγματα. Ένα από τα πολύ όμορφα πράγματα που μου δίδαξε η μαμά μου, είναι ότι κάθετι που κάνω πρέπει να το κάνω με αγάπη και μεράκι. Από το πιο απλό, μέχρι το πιο μεγάλο. Και σήμερα είμαι εδώ για να σας πω ότι με πολύ αγάπη, δουλειά, συνεργασία και τεράστια αποθέματα υπομονής, μπορείτε να οργανώσετε την βάπτιση του παιδιού σας χωρίς να την αναθέσετε πουθενά αλλού εκτός από εσάς και τους φίλους σας! Για καιρό, από τους πρώτους κιόλας μήνες ζωής της δευτερότοκης κορούλας μου, πάλευα με τις σκέψεις. Πως θα είναι η βάπτισή της; Θα αγοράσουμε έτοιμα προσκλητήρια, μπομπονιέρες κλπ. ή θα είναι κάτι διαφορετικό; Και ένα όμορφο πρωινό Σαββάτου, το αποφασίσαμε! Όλα χειροποί